နံနက္ခင္းတံခါးေခါက္သံ
===============
၁။
တံခါးေခါက္သံတိုးတိုးေလးၾကားရသည္။တခါးေခါက္သံဟာအိပ္မက္လား၊တကယ္လားေဝခြဲမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။တံခါးေခါက္သံကိုေသေသခ်ာခ်ာထပ္ၿပီးနားေထာင္ၾကည့္မိသည္။အသံကတကယ့္တိုးတိုးေလးျဖစ္သည္။ဒါေပမဲ့တံခါးေခါက္သံဟာအိပ္မက္လား၊တကယ္လားက်ြန္ေတာ္ေဝခြဲမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။
၂။
`ေဒါက္၊ေဒါက္၊ေဒါက္´
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာမ်က္လံုးမ်ားႏိုးၾကားလာခဲ့ရသည္။အိပ္ရာမွခႏၶာကိုယ္ကိုလူးလဲထလိုက္ၿပီးတံခါး႐ွိရာသို႔အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္တံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။အျပင္မွာသက္႐ွိဟူ၍အသက္႐ွဴသံတစ္သံမွမၾကားရပါ။အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္တံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္သည္။တံခါးကိုမီွၿပီးတံခါးေခါက္သံကိုျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိသည္။တံခါးေခါက္သံကတကယ့္တိုးတိုးေလးျဖစ္သည္။
အိပ္ရာမဝင္ခင္မေန႔ညကေသာက္ခဲ့ေသာႏြားနို႔ခြက္တြင္ပုရြက္ဆိတ္မ်ားအံုခဲေနၾကသည္။နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့နံနက္၅နာရီကိုၫႊန္ျပေနသည္။တံခါးေခါက္သံရဲ႕အတိမ္အနက္ကိုခန္႔မွန္းၾကည္ဖို႔နံနက္၅နာရီသည္ယုတၱိမတန္လွ။နံနက္၅နာရီမွာေခါက္ေသာတံခါးေခါက္သံသည္အဓိပၸါယ္မ႐ွိလွ။နံနက္၅နာရီတြင္ကြၽန္ေတာ့္အခန္းတံခါးကိုမည္သူေခါက္သလဲ။တံခါးေခါက္သံဟာညင္သာလြန္းလွသည္။
သတင္းစာပို႔ေသာလူသည္နံနက္၇နာရီမွကြၽန္ေတာ့္အခန္းတံခါးကိုေခါက္ပါလိမ့္မည္။ႏြားႏို႔လာပို႔ေသာေကာင္ကေလးသည္နံနက္၈နာရီမွကြၽန္ေတာ့္အခန္းတံခါးကိုလာေခါက္ပါလိမ့္မည္။
ကြၽန္ေတာ့္အခန္းကိုသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ရန္သန္႔႐ွင္းေရးဝန္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ကြၽန္ေတာ့္အခန္းတံခါးကိုနံနက္၉နာရီမွလာေခါက္ပါလိမ့္မည္။နံနက္၅နာရီမွာေခါက္ေသာတံခါးေခါက္သံမွာထိုသံုးေယာက္စလံုးဆီမွမျဖစ္ႏိုင္ပါ။နံနက္၅နာရီတြင္ေခါက္ေသာတံခါးေခါက္သံသည္တံခါးေခါက္သံအသစ္ျဖစ္သည္။ညင္သာလြန္းလွသည္။ၿပီးေတာ့တကယ့္တိုးတိုးေလးျဖစ္သည္။နံနက္၅နာရီတံခါးေခါက္သံရဲ႕ပိုင္႐ွင္ဟာဘယ္သူလဲ...။
တံခါးေခါက္သံသည္စိတ္ထဲတြင္စိုးမိုးေနသည္။တံခါးေခါက္သံၾကားၿပီးသည့္ေနာက္အိပ္၍မရေတာ့။စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွညကဖတ္လက္စစာအုပ္ကိုေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ညကဖတ္လက္စစာမ်က္နွာကိုလွန္လိုက္သည္။စာမ်က္နွာေပၚတြင္လတ္တေလာငိုေႂကြးထားေသာမ်က္ရည္စက္မ်ားစိုစြတ္လ်က္႐ွိေနဆဲျဖစ္သည္။
၃။
`ေဒါက္၊ေဒါက္၊ေဒါက္´
တံခါးေခါက္သံဟာတိတ္ဆိတ္ေနေသာ၊အေမွာင္မျပယ္လြင့္ေသးေသာနံနက္ခင္းကိုလႈပ္ႏိႈးလိုက္သည္။အလင္းေရာင္ေရာက္႐ွိမလာေသးသည့္နံနက္ခင္းကိုၿဖိဳခြဲလိုက္သည့္တံခါးေခါက္သံမွာညင္သာလြန္းလွသည္။တံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူဟိုးအေဝးဆီကအသံေလးကတြဲၿပီးအတူတကြေရာက္႐ွိလာသည္။
`တံခါးေခါက္သံကိုေစာင့္ေနေနာ္´ခ်စ္သူ၏စကားသံသည္ကြၽန္ေတာ့္အခန္းတံခါးတြင္စြဲထင္ေနသည္။ခ်စ္သူသည္နံနက္၅နာရီထိုးတိုင္းကြၽန္ေတာ့္အခန္းတံခါးကိုလာေခါက္ေလ့႐ွိသည္။ကြၽန္ေတာ္၏ခ်စ္သူမွာကြၽန္ေတာ့္အခန္းႏွင့္အခန္းခ်င္းကပ္လ်က္အခန္းေဖာ္ျဖစ္သည္။
`တံခါးေခါက္သံကိုေစာင့္ေနေနာ္´ခ်စ္သူ၏စကားသံသည္အိပ္မက္ထဲထိေပ်ာ္ဝင္ေနခဲ့ဖူးသည္။နံနက္၅နာရီတြင္ေခါက္မည့္တံခါးေခါက္သံအတြက္အိပ္မက္ထဲထိရင္ခုန္ခဲ့ဖူးသည္။နံနက္၅နာရီထိုးတိုင္းအခန္းတံခါးတြင္ကပ္လ်က္အသင့္႐ွိေနေသာႏွင္းဆီပြင့္ကေလးသည္အိပ္မက္ထဲထိေမႊးပ်ံခဲ့ဖူးသည္။အိပ္မက္မ်ားသည္ကြၽန္ေတာ္၏အခန္းေဖာ္လည္းျဖစ္ပါသည္။
၄။
`ေဒါက္၊ေဒါက္၊ေဒါက္´
ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာတံခါးေခါက္သံေလးေရာက္႐ွိလာခဲ့သည္။အခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္မိသည္။အခန္းတံခါးတြင္ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူကပ္ေပးထားခဲ့ေသာႏွင္းဆီပြင့္ကေလးသည္ကြၽန္ေတာ့္ကိုႏႈတ္ဆက္ေနသည္။အေမႊးပ်ံ႕ဆံုးေသာရနံ႔မ်ားျဖင့္နံနက္ခင္းတိုင္းလွပေနခဲ့ဖူးပါသည္။
စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွသတင္းစာမ်ားသည္ျပတင္းေပါက္မွေလတိုးတိုင္းတဖ်ပ္ဖ်ပ္ျမည္ေနၾကသည္။သတင္းစာမ်ားသည္နံနက္ခင္းတိုင္းကိုစိတ္ဓာတ္တက္ႂကြစြာျဖင့္ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကဖူးသည္။စာၾကည့္စားပြဲေပၚ႐ွိသတင္းစာမ်ားေပၚကပံုႏွိပ္စာလံုးမ်ားသည္ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လံုးထဲတြင္ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကဖူးသည္။စာၾကည့္စားပြဲအံဆြဲထဲတြင္မွတ္မွတ္ရရသိမ္းဆည္းထားခဲ့ေသာသတင္းစာတစ္ေစာင္၏သတင္းျဖတ္ပိုင္းေလး႐ွိခဲ့ဖူးပါသည္။
ကြၽန္ေတာ့္အခန္းသို႔နံနက္ခင္းတိုင္းႏြားႏို႔ပို႔ေနက်ေကာင္ကေလး၏အမည္မွာဆန္းတို႔စ္ျဖစ္သည္။ႏြားႏို႔ပို႔ေနက်ေကာင္ကေလးသည္ႏြားႏို႔လာပို႔တိုင္းကြၽန္ေတာ့္ထံေရတစ္ခြက္ေတာင္းေသာက္ေလ့႐ွိသည္။ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲကေရအိုးစင္မွေရတစ္ခြက္သည္ႏြားႏို႔ပို႔ေသာေကာင္ကေလး၏တဒဂၤအေမာကိုေျပေပ်ာက္သြားေစနိုင္ခဲ့သည္။ကြၽန္ေတာ့္အခန္းထဲကေရအိုးစင္တြင္ႏြားႏို႔ပို႔ေသာေကာင္ကေလးေသာက္ေနက်ေသာက္ေရခြက္တစ္ခြက္႐ွိခဲ့ဖူးပါသည္။
တစ္ကိုယ္ေရတစ္ကာယကြၽန္ေတာ့္အခန္းသို႔သန္႔႐ွင္းေရးဝန္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္နံနက္ခင္းတိုင္းအခ်ိန္မွန္သန္႔႐ွင္းေရးလာလုပ္ေပးေလ့႐ွိသည္။သန္႔႐ွင္းေရးဝန္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးမွာစကားအလြန္နည္းေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ေလွ်ာ္မည့္အဝတ္အစားမ်ားေမး႐ုံမွအပအပိုစကားမ်ားေျပာေလ့မ႐ွိပါ။သို႔ရာတြင္ကြၽန္ေတာ့္အခန္းသို႔ေရာက္တိုင္းကြၽန္ေတာ့္အခန္း၏နံရံတြင္ခ်ိတ္ထားေသာနာရီႀကီးကိုမၾကည့္သည့္ေန႔ဟူ၍မ႐ွိပါ။နာရီကိုၾကည့္ၿပီးတိုင္းေရႀကီးသုတ္ျပာျဖင့္ျပန္ထြက္သြားတတ္သည္။ကြၽန္ေတာ့္အခန္းနံရံတြင္သန္႔႐ွင္းေရးဝန္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးမၾကည့္ဘဲမေနႏိုင္ခဲ့ေသာနာရီႀကီးတစ္လံုး႐ွိခဲ့ဖူးပါသည္။
၅။
`ေဒါက္၊ေဒါက္၊ေဒါက္´
တံခါးေခါက္သံတိုးတိုးေလးၾကားရသည္။တခါးေခါက္သံဟာအိပ္မက္လား၊တကယ္လားေဝခြဲမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။တံခါးေခါက္သံကိုေသေသခ်ာခ်ာထပ္ၿပီးနားေထာင္ၾကည့္မိသည္။အသံကတကယ့္တိုးတိုးေလးျဖစ္သည္။ဒါေပမဲ့တံခါးေခါက္သံဟာအိပ္မက္လား၊တကယ္လားက်ြန္ေတာ္ေဝခြဲမရျဖစ္ေနခဲ့သည္။
အခန္းတံခါးတစ္ခုေ႐ွ႕တြင္လူမ်ားဝိုင္းအံုၾကည့္ေနၾကသည္။အခန္းတံခါးတစ္ခုေ႐ွ႕တြင္ႏွင္ဆီပန္းပြင့္ကေလးကိုင္ထားေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လဲက်ေနသည္။အခန္းထဲတြင္သတင္းစာမ်ားျပန္႔က်ဲေနသည္။စာၾကည့္စားပြဲေပၚ႐ွိႏြားႏို႔မ်ားထည့္ထားသည့္ေသာက္ေရခြက္တစ္ခြက္တြင္ပုရြက္ဆိတ္မ်ားအံုခဲေနၾကသည္။စာၾကည့္စားပြဲအံဆြဲထဲမွေသြးစက္မ်ားတစိမ့္စိ္မ့္ယိုက်ေနသည္။အက်ႌတစ္ထည္ျဖင့္ဖံုးအုပ္ထားေသာအခန္းနံရံမွနာရီႀကီးသည္လည္းတစ္ခ်က္ခ်က္ျမည္လ်က္႐ွိသည္။
ေအာင္ကိုကိုလတ္(တမူး)
IDEA Magazine,October 2018
No comments:
Post a Comment