လူငိုပင္

Zawgyi version

လူငိုပင္ ( ရဲရင့္လံု ေဆး/မန္း )
--------------------------------

၁။

တစ္ကယ္ဆို သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳးေတာ့ လုံးဝ မလုပ္သင့္ဘူးလို့ သူေတြးေနမိတယ္။ တကယ္တမ္း ေျပာၾကေၾကးဆို ဒီအပင္ကေလး ေျမခ်စိုက္ပ်ိဳးကတည္းက ေရေလာင္းတာလည္း သူတို႔မပါ ေပါင္းသင္ေျမဆြေတာ့လည္း သူတို႔မကူညီ။ ကိုယ္တိုင္ အိုၾကီးအိုမနဲ႕ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ျပီး ဒီအပင္ေလးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ရတယ္။ အခုလို အသီးပြင့္ေတြ ေ၀ဆာလာေတာ့မွ ဘီလူး သရဲသဘက္စီးသလို အာသာငမ္းငမ္း ျဖစ္ေနၾကတာကေတာ့ တကယ့္ကို တရားလြန္လြန္းပါတယ္။ ဟုတ္တယ္။ သူ့အေနနဲ့ တစ္ခုခုလုပ္ေတာ့မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္မွန္းလည္း သူ သိလိုက္တယ္။

၂။

ေမ်ာက္ငိုပင္။ သူတို့ေဒသမွာေတာ့ အလြန္အဖိုးတန္တဲ့ အပင္တစ္မ်ိဳးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အဖိုးတန္ဆိုအပင္က အခ်ိန္တန္ရင္အသီးတင္ဖို့သာ လိုတယ္။ေရာင္းဖို့ခ်ဖို့
အတြက္က ေၾကာင့္ၾကေနစရာမလိုဘူး။ ၀ယ္လက္က ႏွစ္စဥ္မိုးေရးဘက္မွာ ရွိျပီးသား။ ေစ်းလည္း ေကာင္းေကာင္းရသည္။ေမ်ာက္က အပင္ထိပ္ဖ်ားက အသီးကို တက္မဆြတ္နိုင္တဲ့အတြက္ ထိုင္ငိုရလို့ ေမ်ာက္ငိုပင္လို့ ေခၚဆိုေၾကာင္း ေရွးလူၾကီးမ်ားက ေျပာဆိုၾကတာ သူၾကားဖူးသည္။ေမ်ာက္ငိုသီးကို ေစ်းထဲမွာခင္းျပီး ထိုင္ေရာင္းေနစရာမလိုဘူး။အပင္ေပၚမွာတင္ေနတဲ့ အသီးအေျခအေနကိုၾကည့္ျပီး ပြဲစားေတြက အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ေစ်းလာျဖတ္ၾကတာ။ ပြဲစားျဖတ္တဲ့ေစ်းက နည္းေနတယ္ထင္ရင္ ကိုယ္တိုင္ေစ်းကိုင္လို့ရတယ္။ အဲ့ဒီေလာက္ ေမ်ာက္ငိုသီးက အဖိုးတန္တယ္ အပင္စစိုက္ျပီး ငါးနွစ္သားဆို အသီးစသီးတယ္။ဆယ္ႏွစ္သားအရြယ္ဆို သီးအား အေကာင္းဆံုးပဲ။ ဒီနယ္တစ္၀ိုက္မွာေတာ့ ေမ်ာက္ငိုပင္ကို အေလးထား စိုက္ပ်ိဳးၾကတယ္။

" သားသမီးေတြက စိတ္မခ်ရဘူး။ေမ်ာက္ငိုပင္ကမွ တကယ္လုပ္ေကြ်းတာ "

သူတို႕ခ်င္းလူမ်ိဳးေတြက ေမ်ာက္ငိုပင္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး အဲ့လိုေတာင္ေျပာၾကဆိုၾကတယ္။ ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္တယ္ သားသမီးဆိုတာမ်ိဳးက ကိုယ့္အေပၚ ေကာင္းမယ္ ဆိုးမယ္ဆိုတာ ကံေသကံမ ေျပာလို့ရတာ မဟုတ္ဘူး ေမ်ာက္ငိုသီးက အခ်ိန္တန္ရင္ ေစ်းေကာင္းရေတာ့ အဲ့လိုမ်ိဳး ေျပာၾကတာေလ။ သားသမီးေတြအေၾကာင္း ရုတ္တရက္ ေတြးမိေတာ့ သူ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ပြတ္ခြ်န္းေဆးလိပ္ကို မီးခိုးတေထာင္းေထာင္း ထေအာင္ ဖြာရွိဳက္ရင္းက သက္ျပင္းေမာကို တြင္တြင္ခ်မိသြားတယ္။

၃။

သားၾကီး ၾသရသ "ေဆးလင္ကပ္" က တကယ္ဇူဟိုက္ပါး ( အရက္သမား )။ အလုပ္ကို လက္ေၾကာတင္းေအာင္ မလုပ္ဘူး။ အလုပ္သာ လက္ေၾကာမတင္းတာ။ မဟုတ္တဲ့အေၾကာက တင္းလြန္းလို့ ယူလိုက္တဲ့ မိန္းမဆိုတာမ်ား ခုယူခုကြဲနဲ့ ဘယ္နွစ္ေယာက္မွန္းေတာင္ သူေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ အင္းေလ မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္ ေသာက္စားမူးယစ္ေနတဲ့ ေကာင္ကို ဘယ္မိန္းမကမ်ား ေရရွည္ေပါင္းသင္းနိုင္ပါ့မလဲ ဒါေၾကာင့္ သင္း(ဒင္း)မိန္းမေတြ မ်ားေနတာ။

သူယူခဲ့တဲ့မိန္းမေတြကေန ေပါက္ပြားခဲ့တဲ့ ဖေအတူမေအကြဲ ေမာင္ႏွမငါးေယာက္က သူတို့အေဖ အရက္သမားနဲ့ တူတူေနၾကတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း လက္ရွိေပါင္းသင္းေနတဲ့ မိေထြးကိုေတာ့ ဟယ္ႏူး(အေမ)လို့ ေခၚၾကတယ္။ အဲဒီမိေထြးမွာလည္း ငါးလအရြယ္ ႏို့စို့ကေလးတစ္ေယာက္န့ဲ။

" ေဆးကပ္ရာ သားၾကီးရာ နင့္ကေလးေတြကို ဂရုစိုက္ျပီး စာသင္ေက်ာင္းအပ္ပါအုန္း ရပ္ထဲရြာထဲ နင့္ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်က္နွာငယ္ရလဲ နင္သိရဲ႕လား။အဲ့ဒီ ေသရည္ကိုပဲ တစ္ေနကုန္ ေသာက္ေနရလား "

အခ်ိန္ရရင္ ရသလို သူ့သားၾကီးေဆးကပ္ကို စိတ္လိုလက္ရ ဆံုးမတယ္။ ေဆးကပ္ကလည္း တကယ့္လူလည္ပါး။ အိမ္လာတိုင္း ဟုတ္ကဲ့ပါ အပါး စိတ္ခ်ပါ အပါး ဆိုပီးအျမဲ အာမခံတယ္။ ေနာက္ကြယ္က်မွ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္တယ္။ ညေနဆိုရင္ ေဆးကပ္အိမ္ကို သြားၾကည့္ျကည့္ရင္ အိမ္တိုင္မွီျပီး ဇက္က်ိဳးေနတဲ့ ေဆးကပ္ကို ေတြ႔ရမွာ ေသခ်ာတယ္။

" ေဆးကပ္ရာ နင့္သားသမီးေတြ ၀တ္တဲ့အကၤ် ီဆို လူတကာသံုးတဲ့ လက္ႏွီးစုတ္ေလာက္ေတာင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ကေလးေတြကို အ၀တ္စားသစ္ေလး ဆင္ပါအုန္း "

" ဟုတ္ကဲ့ပါ အပါးရာ ကြ်န္ေတာ္လဲ အလုပ္ကိုင္ အဆင္မေျပေသးလို႔ပါ အပါးလဲသိရဲ႕သား ဒီရက္ပိုင္းအလုပ္က ရွားလြန္းတယ္ "

" ရွားမွာေပါ့ အားအားရွိ အရက္ပဲေသာက္ေနတာ မင္းကို ဘယ္သူကအလုပ္ေပးခ်င္မွာလဲ "

ေဆးကပ္က လက္သမားလုပ္တယ္ ဒါေပမဲ့ အျမဲမူးေနတတ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ သိပ္မခိုင္းခ်င္ၾကဘူး ေျပာမယ့္သာေျပာရတာ သူ လက္သမားလုပ္လို့ရတဲ့ ပိုက္ဆံက သူေသာက္ေနတဲ့ အရက္ဖိုးေတာင္ ေလာက္ပါ့မလားလို့ တစ္ခါတစ္ေလ ေတြးမိေသးတယ္။လက္ရွိမိန္းမက ကနန္ေစ်းထဲမွာ ကုန္စိမ္း ေရာင္းေနလို့သာ သူ့သားသမီးေတြ ငတ္မေသတာ။ နို့မို့ဆို မလြယ္ဘူး။

" အပါးကလဲဗ်ာ ကြ်န္ေတာ့ကိုပဲ အျပစ္ ေျပာေနေတာ့တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္က အေဖ့သား အၾကီးဆုံးပါဗ် "

" ဟ အျကီးဆံုးမို႔ ေျပာေနတာေပါ့ကြ။ ကိုယ္က အငယ္ေတြအတြက္ စံျပျဖစ္ေအာင္ေနျပရမွာ။ ခုေတာ့တစ္ရြာလံုးက နင့္ကို အသံုးမက်တဲ့ ဇူးဟိုက္ပါး (အရက္သမား)လို႔ေျပာတာ ငါတကယ္ ရင္နာတယ္ "

" အင္းပါ အပါးရာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ျပင္ပါ့မယ္။ အခုေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ဟဲဟဲ "

ေဆးကပ္က အဆီျပန္ေနတဲ့စပ္ျဖဲျဖဲမ်က္နွာနဲ႕ သူ႔ေရွ႕မွာ လက္၀ါးျဖန့္တယ္။ အရက္နံ႔ေတြကလည္း တေထာင္းေထာင္းထလို႔ စိတ္ပ်က္တာအဲ့ဒါပဲ။ ေဆးကပ္လုုပ္စာဆိုတာ သူ႔ဘ၀တစ္သက္တာမွာ သူေကာင္းေကာင္း မစားခဲ့ဖူးတာ အမွန္ပဲ။ ညေနဆို မူးမူးရူးရူးနဲ့ အိမ္ကိုလာ ေျပာဆိုသမွ်ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ထိုင္နားေထာင္ အခ်ိန္တန္ျပီဆို သူ့ေရွ႕လက္၀ါးျဖန့္ ပိုက္ဆံေတာင္းတယ္။ သင္းမို့ အရွက္အေၾကာက္မရွိ အိုၾကီးအိုမ အေဖဆီက ပိုက္ဆံေတာင္း၀ံ့ေသးတယ္ ဒါေပမဲ့ အေဖေလ သိတယ္မဟုတ္လား။

" ငါ့ဆီကေန ေန့တိုင္း ပိုက္ဆံေတာင္းတာ နင္မရွက္ဘူးလား။ ငါ့မွာလဲ ဘာ၀င္ေငြမွမရွိတာ နင္လည္းသိေနတာပဲ မေလးရွားက နင့္ညီနွစ္ေယာက္ ပို႔တဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ေခြ်တာစားေသာက္ေနရတာ "

" ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္ အပါးရာ ကြ်န္ေတာ္ အဆင္ေျပတဲ့အခါ အပါးကို ပစ္မထားပါဘူး အခုေလာေလာဆယ္ က်ေတာ့္မွာ ပိုက္ဆံျပတ္ေနလို႔ပါ လုပ္ပါ အပါးရာ "

ဒီအရက္သမားကို ဆက္ေျပာေနရင္လည္း ဘာမွ အေၾကာင္းထူးလာမွာ မဟုတ္မွန္း သူ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္ ဒါနဲ့ အက်ီအိတ္ထဲ အျမဲေဆာင္ထားျဖစ္တဲ့ ငါးရာတန္တစ္ခ်ပ္ကို နားေအးျပီးေရာ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။

လိုခ်င္တာလဲရေရာ ေဆးကပ္က အိမ္ေပၚကေန ေလကေလးတခြ်န္ခြ်န္နဲ့ ထျပန္သြားတယ္။ ျခံေပါက္၀ေရာက္ခါနီးမွာ ျခံေထာင့္ကအသီးေတြေ၀ေနတဲ့ ေမ်ာက္ငိုပင္ကိုု ျကည့္ျပီး " အပါး ေမ်ာက္ငိုပင္က ဒီႏွစ္အသီးမ်ားတယ္ေနာ္ " လို့ေျပာတယ္။ သူ့ကိုပဲ လွမ္းေျပာသလား သူ႔ကိုယ္သူပဲ ေျပာေနတာလား ဆိုတာ သိပ္မကြဲျပားဘူး။ အဲဒီေနာက္ ပုဆိုးမနိုင္ပ၀ါမနိုင္နဲ႕ ဒယိမ္းဒယိုင္ထြက္သြားတဲ့ သူ့သားၾကီးရဲ႕ေက်ာျပင္ကို ျကည့္ပီး ထံုးစံအတိုင္း သက္ျပင္းေမာကို ခ်မိျပန္တယ္။

၄။

သူ့သမီး ကင္းဘိြဳင္က်ေတာ့တစ္မ်ိဳး။မိန္းမတန္မဲ့ ႏွစ္လံုး သံုးလံုးထိုးတာ ၀ါသနာၾကီးလြန္းတယ္။ဘယ္ေလာက္ ၀ါသနာၾကီးလဲဆို အိမ္မွာခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ ထမင္းအိုးေတာင္ ေပါင္ပီးခ်ဲထိုးပစ္တယ္ ထံုးစံအတိုင္း အခ်ိန္တန္ရင္ ဒီအေဖအိုၾကီးကိုပဲ လာဒုကၡေပးျကတယ္။

" သမီးကို ပိုက္ဆံနွစ္ေထာင္ေလာက္ ခဏေခ်းပါ အပါးရယ္ အေရးတၾကီးလိုေနလို့ "

သူ့သမီး အိမ္မလာခင္ကတည္းက သတင္းအတိအက် ရျပီးသား။ ဒါေပမ့ဲ သူက မသိသလို ေမးလိုက္တယ္။

" ဘာလုပ္မလို႔လဲ ကင္းဘိြဳင္ "

ကင္းဘိြဳင္ပုံစံက ဘာမွမျဖစ္သလိုပုံစံနဲ႔ "ထမင္းေပါင္းအိုး ေပါင္ထားတာ ေရြးမလို႔ " လို႔ ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ေျဖတယ္။ သူ့သမက္က ကနန္-ကေလး ေျပးေနတဲ့လိုင္းကားမွာ စပါယ္ယာလုပ္ပီး
မိသားစုကို ရွာေကြ်းတယ္။ တကယ္တမ္း အသံုးမက်တာက သူ့သမီးအရင္းေခါက္ေခါက္။ ေယာက်ာ္းရွာသမွ် ႏွစ္လံုံး သံုးလံုး ျဖဳန္းေနတာ။ သူ့ေယာက်ာ္းဘယ္ေလာက္ရွာရွာ အိတ္ေပါက္နဲ့ ဖားေကာက္သလို ျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္မွာ စီးပြားျဖစ္လိမ့္မလဲ။

ေျပာေနရင္လဲအပိုျဖစ္ေအုန္းမွာမို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရေတာ့မယ့္ ပိုက္ဆံနွစ္ေထာင္ကို သူ အသာတၾကည္ပဲ ထုတ္ေခ်းလိုက္ပါတယ္။ လူၾကီးဆိုေတာ့လည္း မေနသာဘူး ေျပာမိျပန္ေရာ။

" နင္လည္း မငယ္ေတာ့ဘူး ကင္းဘြိဳင္ နင့္ကေလးေတြရဲ႕ ေရွ႕ေရးကလည္းရွိေသး မေကာင္းတဲ့အဲဒီ၀ါသနာၾကီးကို စြန့္လႊတ္လို္က္ေတာ့ "

" အပါးကလဲေျပာလိုက္ရင္ အဲ့ဒါမ်ိဳးခ်ည္းပဲ။ အပါးသားသမီးေတြထဲမွာ မိန္းကေလးက သမီးတစ္ေယာက္တည္းပါ။ အပါးအိမ္မလာလိုက္နဲ႕ လာတိုင္း အျပစ္ေျပာေနေတာ့တာပဲ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အပါးအိမ္ သမီး မလာခ်င္တာ "

ကိုယ့္အေဖအိမ္ကို တစ္နွစ္ေနလို႕ ဟင္းတစ္ခြက္ေတာင္ မေရာက္တဲ့လူက ဒါမ်ိဳးေျပာဖို့ေတာ့ တတ္တယ္ဆိုျပီး စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ သူေတြးေနမိတယ္။ သူလိုခ်င္တာရေတာ့ အေဖအိုကို တစ္ခြန္းမက်န္ ျပန္ပတ္ေတာ့တာပဲ။

" နင့္အတြက္ေျပာတာပါ ကင္းဘြိဳင္ရယ္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ပါဦး "

"ေတာ္ပီအပါးရာ ေနာက္ဆို အပါးအိမ္ မလာေတာ့ဘူး "

သူ့သမီးကင္းဘြိဳင္က သူ့ကို စိတ္ဆိုးလက္ဆိုး ျပန္ေျပာျပီး သူ့အိမ္၀န္းထဲကေန ေပါက္ဆတ္ေပါက္ဆတ္နဲ့ ထြက္သြားတယ္။ ျခံတံခါး၀နားေအာက္မွာ ျခံေထာင့္က ေမ်ာက္ငိုပင္ကိုၾကည့္ျပီး ျပံဳးလိုက္တာကို သူ ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္လိုက္ေသးတယ္။

၅။

အားလံုးထဲမွာ အဆိုးဆံုးကေတာ့ အငယ္ေကာင္ ထန္သင့္လာလ္။ အိမ္မွာေတာ့ ေဒးဗစ္လို့ေခၚတယ္။ အငယ္ဆံုးမို့ ဆိုးတာ မဆန္းဘူးလို့ ေျပာလို႔ရေပမဲ့ ဒီေကာင္ဆိုးပံုက်ေတာ့ တစ္မ်ိဳး။ ဒီေကာင္ဆိုးတာက ဖဲကို ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ ရိုက္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမ်ားဆို နွစ္လသံုးလၾကာေအာင္ အိုးပစ္အိမ္ပစ္ခရီးထြက္ျပီး ရိုက္ေသးတယ္။

အိမ္ေထာင္လည္းက်ျပီးျပီ။ သူ့သားေလးက အခုမွ အခါလည္တာ။ သူ့မိန္းမက အိမ္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ထားတယ္။ သူ့မိန္းမရွာသမွ် ေဒးဗစ္က ဖဲရိုက္ပစ္တယ္။ အဲ့ေတာ့ သူတို့အိမ္ဆိုင္က မၾကာခဏဆိုသလို အရင္းျပဳတ္တယ္။ အရင္းျပဳတ္မွ အပါးအပါးဆိုပီး သူ့အိမ္ဆီ ေဒးဗစ္ ေရာက္လာတတ္တယ္။ အခုလည္း ေဒးဗစ္ အိမ္ေရာက္လာေတာ့ မ်က္ခံုးက ခပ္လွဳပ္လွဳပ္ျဖစ္ရတယ္။ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း သိပ္ေမးမေနေတာ့ပါဘူး။

" ဘာလဲ ဆိုင္အရင္းျပဳတ္ျပန္ျပီလား"

ေဒးဗစ္က ရယ္က်ဲက်ဲန့ဲ" ဟုတ္တယ္ အပါး " လို့ ျပန္ေျဖတယ္။ အဲဒါဆိုသိလိုက္ျပီ။ေဒးဗစ္က သူ့ဆီလာတာ ပိုက္ဆံေခ်းဖို့ဆိုတာ။ နင့္အကိုႏွစ္ေယာက္ ေခြ်းထြက္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ျပီး သူမ်ားနိုင္ငံမွာ ကြ်န္ခံျပီးမွ ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ့ ငါ့မွာ သံုးေနရတာ ဆိုတဲ့ဓါတ္ျပားေဟာင္းၾကီးကို ဖြင့္မေနေတာ့ပါဘူး။

" ဘယ္ေလာက္ ယူမွာလဲ "

" နွစ္ေသာင္းေလာက္ရမလား အပါး "

" ႏွစ္ေသာင္းေတာ့မရဘူး တစ္ေသာင္းပဲရမယ္ ငါ့မွာလဲ သိပ္ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ နင့္အကိုေတြ ေငြမပို့နိုင္တာ အေတာ္ၾကာပီဆိုတာ နင္လည္း အသိပဲ "

သူတို့ကအခ်ိန္တန္ ဒီအဘိုးၾကီး ေငြတြင္းကိုပဲ လာလာႏွိုက္ေနၾကတာ မဟုတ္လား။ တကယ္ဆိုသူ့မွာ ဘာအလုပ္အကိုင္ ဘာ၀င္ေငြမွမရွိတာ သူတို့ မသိတာလဲမဟုတ္။ သူ့သားသမီးေတြက သူ့ဆီက ပိုက္ဆံေခ်းတယ္သာဆိုတယ္ ဘယ္သူမွလည္း ျပန္ဆပ္ျကတာ မဟုတ္ဘူးေလ။

သူ့ဆီက လိုသေလာက္မရေတာ့ ေဒးဗစ္မ်က္ႏွာက ေအာင့္သက္သက္မ်က္ႏွာထားနဲ့ သူေပးတဲ့ပိုက္ဆံကို မယူခ်င္ယူခ်င္နဲ့ လွမ္းယူတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ခပ္ကုပ္ကုပ္ျပန္ထြက္သြားတယ္။
" ဖဲခ်ည္းရိုက္မေနနဲ႕ အိမ္ကိုလည္းဂရုစိုက္အုန္း "လို့ ေျပာခ်ိန္ေတာင္မရလိုက္ဘူး။ျခံ၀ေရာက္ခါနီးမွာေတာ့
" အပါး ေမ်ာက္ငိုပင္က အသီးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ "လို့ လွမ္းေအာ္ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။

၆။

ျပႆနာက ေမ်ာက္ငိုသီးကစ,တာပဲ။ သင္းတို့ကပြဲစားေတြကို အိမ္ေခၚလာၾကတယ္။ ပြဲစားမေတြက အသီးေတြ ေ၀ေနတဲ့ ေမ်ာက္ငိုပင္ကိုၾကည့္ပီး ေစ်းျဖတ္ၾကတယ္။ သူဘာမွ ၀င္မေျပာဘူး။အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေပၚကေန ထိုင္ပီး အသာပဲၾကည့္ေနလုိက္တယ္။

ပြဲစားမေတြက အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္လုမတတ္ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေစ်းျဖတ္ၾကတယ္။ အဖိုးတန္တဲ့အသီးဆိုေတာ့ သူတို့လဲအျမတ္မ်ားမ်ား လိုခ်င္ၾကတာကိုး။ သူ့သားသမီးသံုးေယာက္နဲ႕ ပြဲစားမေတြ ေစ်းျဖတ္ေနလိုက္ၾကတာ လက္ပံပင္ ဆက္ရက္က်တဲ့အတိုင္းပဲ။ သူ ဘာမွ၀င္မေျပာေသးဘူး။

တျဖည္းျဖည္းန့ဲ ပြဲကၾကမ္းလာတယ္။ နင္ကဘာမို့လဲ ငါက ဘာမို့လဲန့ဲ ေဒါသသံေတြ စြတ္လာၾကျပီ။ အရွက္ကင္းမဲ့စြာ ေျပာဆိုေနလိုက္ၾကတာမ်ား တစ္မေအတည္းက ေမြးလာတာမဟုတ္ၾကသလိုပဲ။

" ဟဲ့ ေခြးေကာင္ ေဒးဗစ္ နင္မရိုင္းနဲ႕ ငါက နင့္အမဟဲ့ "

" လူပါး၀တာက နင္ဟဲ့ တိရိစာၦန္မရဲ႕ "

" ငါကသားအၾကီးဆံုး ဒီအပင္ ငါနဲ့ပဲဆိုင္တယ္ "

သူကေတာ့ အရွက္မဲ့တဲ့ သူသားသမီးေတြ အျဖစ္ကို ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚကေန ပြတ္ခြ်န္းဖြာရင္း ထိုင္ၾကည့္ေနခ့ဲတယ္။ သူ ဘာတစ္ခုမွ ဝင္မေျပာဘူး။

သူ့သမီး ကင္းဘိြဳင္က အငယ္ေကာင္ ေဒးဗစ္ကို ပါးရိုက္ပစ္လိုက္တယ္။ ေဒးဗစ္က သူ့အစ္မမ်က္ႏွာကို လက္သီးနဲ့ထိုးေတာ့ ပက္လက္လန္လဲက်တယ္။ သူ့ညီမကို အဲဒီလိုထိုးရမလားဆိုျပီး အၾကီးေကာင္ ေဆးကပ္က ေဒးဗစ္ေခါင္းကို ပ်ဥ္တိုတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ေကာက္ရိုက္ပစ္လိုက္တာ ေသြးေတြမွ ရဲခနဲ ျဖာက်လာတယ္။

ျဖစ္ပ်က္ေနတာက ကမာၻပ်က္ေနတ့ဲ အတိုင္းပဲ။ ပြဲစားမသံုးေယာက္လဲ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ေတာ့ ကင္းဘိြဳင္နဲ့ ေဒးဗစ္ ေဆးရံုတက္လိုက္ရတယ္။ ေဆးကပ္ကေတာ့ ညတြင္းခ်င္း အခ်ဳပ္ခန္းေရာက္သြားတယ္။ ကင္းဘိြဳင္က ဘယ္မ်က္လုံးမွာ အညိုအမည္းစြဲလို့ ေဆးရုံမွာ တရႈပ္ရႈပ္ငိုေနတယ္လို့ သူျကားတယ္။ အျကီးေကာင္ ေဆးကပ္မိန္းမလည္း သူ့အိမ္လာငိုတယ္။ဒီျပႆနာ သူနဲ့ မပတ္သက္ေၾကာင္းပဲ ေျပာလႊတ္လိုက္တယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီအခ်ိန္မွာ သင္းတို႔အေၾကာင္း စိတ္လည္း မ၀င္စားဘူး ၾကားလည္းမၾကားခ်င္ဘူး။

ဟုတ္တယ္ေလ တစ္ကယ္ဆို သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳးေတာ့ လုံးဝမလုပ္သင့္ဘူးလို့ သူေတြးေနမိတယ္။ တကယ္တမ္း ေျပာၾကေၾကးဆို ဒီအပင္ကေလး ေျမခ်စိုက္ပ်ိဳးကတည္းက ေရေလာင္းတာလည္း သူတို႔မပါ ေပါင္းသင္ေျမဆြေတာ့လည္း သူတို႔မကူညီ။ သူကိုယ္တိုင္ အိုၾကီးအိုမနဲ႕ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ျပီး ဒီအပင္ေလးကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ရတယ္။ အခုလို အသီးပြင့္ေတြ ေ၀ဆာလာေတာ့မွ ဘီလူး သရဲသဘက္စီးသလို အာသာငမ္းငမ္း ျဖစ္ေနၾကတာကေတာ့ တရားလြန္လြန္းတယ္။ ဟုတ္တယ္။ သူ့အေနနဲ့ တစ္ခုခုလုပ္ေတာ့မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္မွန္းလည္း သိလိုက္တယ္။

၇။

မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ့သားသမီးသံုးေယာက္ လူစံုတက္စံုနဲ႕ သူ့အိမ္ကိုေရာက္လာၾကတယ္။ သူ့ေရွ႕မွာ ရို႕က်ိဳးတဲ့ပံုစံနဲ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ပြတ္ခြ်န္းဖြာမပ်က္ ထိုင္ေနတယ္။ ေမာင္ရင္းနွမရင္းေတြဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လဲ ေက်ေအးလိုက္ၾကျပီလို႔ သူ့ကိုေျပာတယ္။ မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ပိတ္လုေအာင္ ညိဳမည္းဖူးေရာင္ေနတဲ့ ကင္းဘိြဳင္က ၾကာၾကာဟန္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ပဲ ျခံေထာင္က အပိုင္းပိုင္း ခုတ္ထစ္ထားတဲ့ေမ်ာက္ငိုပင္ကို ၾကည့္ပီး အလန့္တၾကား ထေမးတယ္။

" အပါး ေမ်ာက္ငိုပင္ၾကီးကို ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ "

" ျမင္တဲ့အတိုင္းပဲေလ ညက လူငွားေခၚပီး အပင္လွဲခိုင္းလိုက္တာ "

ကင္းဘြိဳင္က သူ့စကားကို စိတ္ပ်က္သလိုလိုနဲ႕ ကြ်တ္ခနဲ စုတ္သပ္တယ္။ အငယ္ေကာင္ေဒးဗစ္က မေနနိုင္ မထိုင္နိုင္၀င္ေျပာတယ္။ နွေမ်ာစရာၾကီး အပါးရာတဲ့။ သူက ေအးေဆးပဲ ျပန္ေျဖတယ္။

" နင္တို့ပဲစဥ္းစားၾကည့္ ဒီအပင္ေၾကာင့္ နင္တို့အားလံုး ေဆးရုံေရာက္ အခ်ဳပ္ထဲေရာက္တဲ့လူ ေရာက္နဲ႕ ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေမ်ာက္ငိုပင္ဆိုေပမဲ့ ေမ်ာက္က မငိုရဘူး နင္တို့ပဲငိုရတာ မဟုတ္လား။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ညတုန္းက ခ်က္ျခင္း လူငွားျပီး ခုတ္လွဲခိုင္းလိုက္တာ "

တစ္ခ်ိန္လံုးတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ သားအၾကီးေကာင္ အရက္သမားက အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ၀င္ေမးတယ္။

" အဲ့ အဲ့ဒါဆို ေမ်ာက္ငိုသီးေတြကေရာဟင္ "
သူလည္း တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

" ငါ မနက္အေစာၾကီး ဂုန္နီအိတ္ထဲထည့္ျပီး နန္ေပါလာေခ်ာင္းထဲ ေမွ်ာပစ္လိုက္ပီ "

ကဲ  ေအးေရာ မဟုတ္လား။

--------------------------
ရဲရင့္လံု ( ေဆး / မန္း )
ေရႊအျမုေတမဂၢဇင္း ေမလ ၂၀၁၅
credit -  ရဲရင့္လုံ ေဆး- မန္း FB account

Unicode version

လူငိုပင် ( ရဲရင့်လုံ ဆေး/မန်း )

--------------------------------

၁။

တစ်ကယ်ဆို သူတို့အနေနဲ့ ဒီလိုမျိုးတော့ လုံးဝ မလုပ်သင့်ဘူးလို့ သူတွေးနေမိတယ်။ တကယ်တမ်း ပြောကြကြေးဆို ဒီအပင်ကလေး မြေချစိုက်ပျိုးကတည်းက ရေလောင်းတာလည်း သူတို့မပါ ပေါင်းသင်မြေဆွတော့လည်း သူတို့မကူညီ။ ကိုယ်တိုင် အိုကြီးအိုမနဲ့ ရေလောင်းပေါင်းသင်ပြီး ဒီအပင်လေးကို ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့ရတယ်။ အခုလို အသီးပွင့်တွေ ဝေဆာလာတော့မှ ဘီလူး သရဲသဘက်စီးသလို အာသာငမ်းငမ်း ဖြစ်နေကြတာကတော့ တကယ့်ကို တရားလွန်လွန်းပါတယ်။ ဟုတ်တယ်။ သူ့အနေနဲ့ တစ်ခုခုလုပ်တော့မှ ဖြစ်တော့မယ်မှန်းလည်း သူ သိလိုက်တယ်။

၂။

မျောက်ငိုပင်။ သူတို့ဒေသမှာတော့ အလွန်အဖိုးတန်တဲ့ အပင်တစ်မျိုးလည်းဖြစ်ပါတယ်။ အဖိုးတန်ဆိုအပင်က အချိန်တန်ရင်အသီးတင်ဖို့သာ လိုတယ်။ရောင်းဖို့ချဖို့

အတွက်က ကြောင့်ကြနေစရာမလိုဘူး။ ဝယ်လက်က နှစ်စဉ်မိုးရေးဘက်မှာ ရှိပြီးသား။ ဈေးလည်း ကောင်းကောင်းရသည်။မျောက်က အပင်ထိပ်ဖျားက အသီးကို တက်မဆွတ်နိုင်တဲ့အတွက် ထိုင်ငိုရလို့ မျောက်ငိုပင်လို့ ခေါ်ဆိုကြောင်း ရှေးလူကြီးများက ပြောဆိုကြတာ သူကြားဖူးသည်။မျောက်ငိုသီးကို ဈေးထဲမှာခင်းပြီး ထိုင်ရောင်းနေစရာမလိုဘူး။အပင်ပေါ်မှာတင်နေတဲ့ အသီးအခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ပွဲစားတွေက အိမ်တိုင်ရာရောက် ဈေးလာဖြတ်ကြတာ။ ပွဲစားဖြတ်တဲ့ဈေးက နည်းနေတယ်ထင်ရင် ကိုယ်တိုင်ဈေးကိုင်လို့ရတယ်။ အဲ့ဒီလောက် မျောက်ငိုသီးက အဖိုးတန်တယ် အပင်စစိုက်ပြီး ငါးနှစ်သားဆို အသီးစသီးတယ်။ဆယ်နှစ်သားအရွယ်ဆို သီးအား အကောင်းဆုံးပဲ။ ဒီနယ်တစ်ဝိုက်မှာတော့ မျောက်ငိုပင်ကို အလေးထား စိုက်ပျိုးကြတယ်။

" သားသမီးတွေက စိတ်မချရဘူး။မျောက်ငိုပင်ကမှ တကယ်လုပ်ကျွေးတာ "

သူတို့ချင်းလူမျိုးတွေက မျောက်ငိုပင်နဲ့ပတ်သက်ပြီး အဲ့လိုတောင်ပြောကြဆိုကြတယ်။ ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်တယ် သားသမီးဆိုတာမျိုးက ကိုယ့်အပေါ် ကောင်းမယ် ဆိုးမယ်ဆိုတာ ကံသေကံမ ပြောလို့ရတာ မဟုတ်ဘူး မျောက်ငိုသီးက အချိန်တန်ရင် ဈေးကောင်းရတော့ အဲ့လိုမျိုး ပြောကြတာလေ။ သားသမီးတွေအကြောင်း ရုတ်တရက် တွေးမိတော့ သူ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ပွတ်ချွန်းဆေးလိပ်ကို မီးခိုးတထောင်းထောင်း ထအောင် ဖွာရှိုက်ရင်းက သက်ပြင်းမောကို တွင်တွင်ချမိသွားတယ်။

၃။

သားကြီး သြရသ "ဆေးလင်ကပ်" က တကယ်ဇူဟိုက်ပါး ( အရက်သမား )။ အလုပ်ကို လက်ကြောတင်းအောင် မလုပ်ဘူး။ အလုပ်သာ လက်ကြောမတင်းတာ။ မဟုတ်တဲ့အကြောက တင်းလွန်းလို့ ယူလိုက်တဲ့ မိန်းမဆိုတာများ ခုယူခုကွဲနဲ့ ဘယ်နှစ်ယောက်မှန်းတောင် သူကောင်းကောင်း မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ အင်းလေ မိုးလင်းကမိုးချုပ် သောက်စားမူးယစ်နေတဲ့ ကောင်ကို ဘယ်မိန်းမကများ ရေရှည်ပေါင်းသင်းနိုင်ပါ့မလဲ ဒါကြောင့် သင်း(ဒင်း)မိန်းမတွေ များနေတာ။

သူယူခဲ့တဲ့မိန်းမတွေကနေ ပေါက်ပွားခဲ့တဲ့ ဖအေတူမအေကွဲ မောင်နှမငါးယောက်က သူတို့အဖေ အရက်သမားနဲ့ တူတူနေကြတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း လက်ရှိပေါင်းသင်းနေတဲ့ မိထွေးကိုတော့ ဟယ်နူး(အမေ)လို့ ခေါ်ကြတယ်။ အဲဒီမိထွေးမှာလည်း ငါးလအရွယ် နို့စို့ကလေးတစ်ယောက်န့ဲ။

" ဆေးကပ်ရာ သားကြီးရာ နင့်ကလေးတွေကို ဂရုစိုက်ပြီး စာသင်ကျောင်းအပ်ပါအုန်း ရပ်ထဲရွာထဲ နင့်ကလေးတွေ ဘယ်လောက်မျက်နှာငယ်ရလဲ နင်သိရဲ့လား။အဲ့ဒီ သေရည်ကိုပဲ တစ်နေကုန် သောက်နေရလား "

အချိန်ရရင် ရသလို သူ့သားကြီးဆေးကပ်ကို စိတ်လိုလက်ရ ဆုံးမတယ်။ ဆေးကပ်ကလည်း တကယ့်လူလည်ပါး။ အိမ်လာတိုင်း ဟုတ်ကဲ့ပါ အပါး စိတ်ချပါ အပါး ဆိုပီးအမြဲ အာမခံတယ်။ နောက်ကွယ်ကျမှ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်တယ်။ ညနေဆိုရင် ဆေးကပ်အိမ်ကို သွားကြည့်ကြည့်ရင် အိမ်တိုင်မှီပြီး ဇက်ကျိုးနေတဲ့ ဆေးကပ်ကို တွေ့ရမှာ သေချာတယ်။

" ဆေးကပ်ရာ နင့်သားသမီးတွေ ဝတ်တဲ့အင်္ကျ ီဆို လူတကာသုံးတဲ့ လက်နှီးစုတ်လောက်တောင် မကောင်းတော့ဘူး။ ကလေးတွေကို အဝတ်စားသစ်လေး ဆင်ပါအုန်း "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ အပါးရာ ကျွန်တော်လဲ အလုပ်ကိုင် အဆင်မပြေသေးလို့ပါ အပါးလဲသိရဲ့သား ဒီရက်ပိုင်းအလုပ်က ရှားလွန်းတယ် "

" ရှားမှာပေါ့ အားအားရှိ အရက်ပဲသောက်နေတာ မင်းကို ဘယ်သူကအလုပ်ပေးချင်မှာလဲ "

ဆေးကပ်က လက်သမားလုပ်တယ် ဒါပေမဲ့ အမြဲမူးနေတတ်တော့ ဘယ်သူမှ သိပ်မခိုင်းချင်ကြဘူး ပြောမယ့်သာပြောရတာ သူ လက်သမားလုပ်လို့ရတဲ့ ပိုက်ဆံက သူသောက်နေတဲ့ အရက်ဖိုးတောင် လောက်ပါ့မလားလို့ တစ်ခါတစ်လေ တွေးမိသေးတယ်။လက်ရှိမိန်းမက ကနန်ဈေးထဲမှာ ကုန်စိမ်း ရောင်းနေလို့သာ သူ့သားသမီးတွေ ငတ်မသေတာ။ နို့မို့ဆို မလွယ်ဘူး။

" အပါးကလဲဗျာ ကျွန်တော့ကိုပဲ အပြစ် ပြောနေတော့တာပဲ။ ကျွန်တော်က အဖေ့သား အကြီးဆုံးပါဗျ "

" ဟ အကြီးဆုံးမို့ ပြောနေတာပေါ့ကွ။ ကိုယ်က အငယ်တွေအတွက် စံပြဖြစ်အောင်နေပြရမှာ။ ခုတော့တစ်ရွာလုံးက နင့်ကို အသုံးမကျတဲ့ ဇူးဟိုက်ပါး (အရက်သမား)လို့ပြောတာ ငါတကယ် ရင်နာတယ် "

" အင်းပါ အပါးရာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြင်ပါ့မယ်။ အခုတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဟဲဟဲ "

ဆေးကပ်က အဆီပြန်နေတဲ့စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာနဲ့ သူ့ရှေ့မှာ လက်ဝါးဖြန့်တယ်။ အရက်နံ့တွေကလည်း တထောင်းထောင်းထလို့ စိတ်ပျက်တာအဲ့ဒါပဲ။ ဆေးကပ်လုပ်စာဆိုတာ သူ့ဘဝတစ်သက်တာမှာ သူကောင်းကောင်း မစားခဲ့ဖူးတာ အမှန်ပဲ။ ညနေဆို မူးမူးရူးရူးနဲ့ အိမ်ကိုလာ ပြောဆိုသမျှကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ထိုင်နားထောင် အချိန်တန်ပြီဆို သူ့ရှေ့လက်ဝါးဖြန့် ပိုက်ဆံတောင်းတယ်။ သင်းမို့ အရှက်အကြောက်မရှိ အိုကြီးအိုမ အဖေဆီက ပိုက်ဆံတောင်းဝံ့သေးတယ် ဒါပေမဲ့ အဖေလေ သိတယ်မဟုတ်လား။

" ငါ့ဆီကနေ နေ့တိုင်း ပိုက်ဆံတောင်းတာ နင်မရှက်ဘူးလား။ ငါ့မှာလဲ ဘာဝင်ငွေမှမရှိတာ နင်လည်းသိနေတာပဲ မလေးရှားက နင့်ညီနှစ်ယောက် ပို့တဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ ချွေတာစားသောက်နေရတာ "

" ကျွန်တော်သိပါတယ် အပါးရာ ကျွန်တော် အဆင်ပြေတဲ့အခါ အပါးကို ပစ်မထားပါဘူး အခုလောလောဆယ် ကျတော့်မှာ ပိုက်ဆံပြတ်နေလို့ပါ လုပ်ပါ အပါးရာ "

ဒီအရက်သမားကို ဆက်ပြောနေရင်လည်း ဘာမှ အကြောင်းထူးလာမှာ မဟုတ်မှန်း သူ ကောင်းကောင်း သိတယ် ဒါနဲ့ အကျီအိတ်ထဲ အမြဲဆောင်ထားဖြစ်တဲ့ ငါးရာတန်တစ်ချပ်ကို နားအေးပြီးရော ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

လိုချင်တာလဲရရော ဆေးကပ်က အိမ်ပေါ်ကနေ လေကလေးတချွန်ချွန်နဲ့ ထပြန်သွားတယ်။ ခြံပေါက်ဝရောက်ခါနီးမှာ ခြံထောင့်ကအသီးတွေဝေနေတဲ့ မျောက်ငိုပင်ကို ကြည့်ပြီး " အပါး မျောက်ငိုပင်က ဒီနှစ်အသီးများတယ်နော် " လို့ပြောတယ်။ သူ့ကိုပဲ လှမ်းပြောသလား သူ့ကိုယ်သူပဲ ပြောနေတာလား ဆိုတာ သိပ်မကွဲပြားဘူး။ အဲဒီနောက် ပုဆိုးမနိုင်ပဝါမနိုင်နဲ့ ဒယိမ်းဒယိုင်ထွက်သွားတဲ့ သူ့သားကြီးရဲ့ကျောပြင်ကို ကြည့်ပီး ထုံးစံအတိုင်း သက်ပြင်းမောကို ချမိပြန်တယ်။

၄။

သူ့သမီး ကင်းဘွိုင်ကျတော့တစ်မျိုး။မိန်းမတန်မဲ့ နှစ်လုံး သုံးလုံးထိုးတာ ဝါသနာကြီးလွန်းတယ်။ဘယ်လောက် ဝါသနာကြီးလဲဆို အိမ်မှာချက်ပြုတ်နေတဲ့ ထမင်းအိုးတောင် ပေါင်ပီးချဲထိုးပစ်တယ် ထုံးစံအတိုင်း အချိန်တန်ရင် ဒီအဖေအိုကြီးကိုပဲ လာဒုက္ခပေးကြတယ်။

" သမီးကို ပိုက်ဆံနှစ်ထောင်လောက် ခဏချေးပါ အပါးရယ် အရေးတကြီးလိုနေလို့ "

သူ့သမီး အိမ်မလာခင်ကတည်းက သတင်းအတိအကျ ရပြီးသား။ ဒါပေမ့ဲ သူက မသိသလို မေးလိုက်တယ်။

" ဘာလုပ်မလို့လဲ ကင်းဘွိုင် "

ကင်းဘွိုင်ပုံစံက ဘာမှမဖြစ်သလိုပုံစံနဲ့ "ထမင်းပေါင်းအိုး ပေါင်ထားတာ ရွေးမလို့ " လို့ အေးအေးဆေးဆေးပြန်ဖြေတယ်။ သူ့သမက်က ကနန်-ကလေး ပြေးနေတဲ့လိုင်းကားမှာ စပါယ်ယာလုပ်ပီး

မိသားစုကို ရှာကျွေးတယ်။ တကယ်တမ်း အသုံးမကျတာက သူ့သမီးအရင်းခေါက်ခေါက်။ ယောကျာ်းရှာသမျှ နှစ်လုံံး သုံးလုံး ဖြုန်းနေတာ။ သူ့ယောကျာ်းဘယ်လောက်ရှာရှာ အိတ်ပေါက်နဲ့ ဖားကောက်သလို ဖြစ်နေတော့ ဘယ်မှာ စီးပွားဖြစ်လိမ့်မလဲ။

ပြောနေရင်လဲအပိုဖြစ်အေုန်းမှာမို့ ဘယ်တော့မှ ပြန်မရတော့မယ့် ပိုက်ဆံနှစ်ထောင်ကို သူ အသာတကြည်ပဲ ထုတ်ချေးလိုက်ပါတယ်။ လူကြီးဆိုတော့လည်း မနေသာဘူး ပြောမိပြန်ရော။

" နင်လည်း မငယ်တော့ဘူး ကင်းဘွိုင် နင့်ကလေးတွေရဲ့ ရှေ့ရေးကလည်းရှိသေး မကောင်းတဲ့အဲဒီဝါသနာကြီးကို စွန့်လွှတ်လိုက်တော့ "

" အပါးကလဲပြောလိုက်ရင် အဲ့ဒါမျိုးချည်းပဲ။ အပါးသားသမီးတွေထဲမှာ မိန်းကလေးက သမီးတစ်ယောက်တည်းပါ။ အပါးအိမ်မလာလိုက်နဲ့ လာတိုင်း အပြစ်ပြောနေတော့တာပဲ အဲ့ဒါကြောင့် အပါးအိမ် သမီး မလာချင်တာ "

ကိုယ့်အဖေအိမ်ကို တစ်နှစ်နေလို့ ဟင်းတစ်ခွက်တောင် မရောက်တဲ့လူက ဒါမျိုးပြောဖို့တော့ တတ်တယ်ဆိုပြီး စိတ်အချဉ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ သူတွေးနေမိတယ်။ သူလိုချင်တာရတော့ အဖေအိုကို တစ်ခွန်းမကျန် ပြန်ပတ်တော့တာပဲ။

" နင့်အတွက်ပြောတာပါ ကင်းဘွိုင်ရယ် သေချာတွေးကြည့်ပါဦး "

"တော်ပီအပါးရာ နောက်ဆို အပါးအိမ် မလာတော့ဘူး "

သူ့သမီးကင်းဘွိုင်က သူ့ကို စိတ်ဆိုးလက်ဆိုး ပြန်ပြောပြီး သူ့အိမ်ဝန်းထဲကနေ ပေါက်ဆတ်ပေါက်ဆတ်နဲ့ ထွက်သွားတယ်။ ခြံတံခါးဝနားအောက်မှာ ခြံထောင့်က မျောက်ငိုပင်ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တာကို သူ မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်သေးတယ်။

၅။

အားလုံးထဲမှာ အဆိုးဆုံးကတော့ အငယ်ကောင် ထန်သင့်လာလ်။ အိမ်မှာတော့ ဒေးဗစ်လို့ခေါ်တယ်။ အငယ်ဆုံးမို့ ဆိုးတာ မဆန်းဘူးလို့ ပြောလို့ရပေမဲ့ ဒီကောင်ဆိုးပုံကျတော့ တစ်မျိုး။ ဒီကောင်ဆိုးတာက ဖဲကို ထမင်းမေ့ဟင်းမေ့ ရိုက်တယ်။ တစ်ခါတစ်လေများဆို နှစ်လသုံးလကြာအောင် အိုးပစ်အိမ်ပစ်ခရီးထွက်ပြီး ရိုက်သေးတယ်။

အိမ်ထောင်လည်းကျပြီးပြီ။ သူ့သားလေးက အခုမှ အခါလည်တာ။ သူ့မိန်းမက အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။ သူ့မိန်းမရှာသမျှ ဒေးဗစ်က ဖဲရိုက်ပစ်တယ်။ အဲ့တော့ သူတို့အိမ်ဆိုင်က မကြာခဏဆိုသလို အရင်းပြုတ်တယ်။ အရင်းပြုတ်မှ အပါးအပါးဆိုပီး သူ့အိမ်ဆီ ဒေးဗစ် ရောက်လာတတ်တယ်။ အခုလည်း ဒေးဗစ် အိမ်ရောက်လာတော့ မျက်ခုံးက ခပ်လှုပ်လှုပ်ဖြစ်ရတယ်။ ရှည်ရှည်ဝေးဝေး သိပ်မေးမနေတော့ပါဘူး။

" ဘာလဲ ဆိုင်အရင်းပြုတ်ပြန်ပြီလား"

ဒေးဗစ်က ရယ်ကျဲကျဲန့ဲ" ဟုတ်တယ် အပါး " လို့ ပြန်ဖြေတယ်။ အဲဒါဆိုသိလိုက်ပြီ။ဒေးဗစ်က သူ့ဆီလာတာ ပိုက်ဆံချေးဖို့ဆိုတာ။ နင့်အကိုနှစ်ယောက် ချွေးထွက်အောင် အလုပ်လုပ်ပြီး သူများနိုင်ငံမှာ ကျွန်ခံပြီးမှ ရတဲ့ပိုက်ဆံနဲ့ ငါ့မှာ သုံးနေရတာ ဆိုတဲ့ဓါတ်ပြားဟောင်းကြီးကို ဖွင့်မနေတော့ပါဘူး။

" ဘယ်လောက် ယူမှာလဲ "

" နှစ်သောင်းလောက်ရမလား အပါး "

" နှစ်သောင်းတော့မရဘူး တစ်သောင်းပဲရမယ် ငါ့မှာလဲ သိပ်ရှိတာမဟုတ်ဘူး။ နင့်အကိုတွေ ငွေမပို့နိုင်တာ အတော်ကြာပီဆိုတာ နင်လည်း အသိပဲ "

သူတို့ကအချိန်တန် ဒီအဘိုးကြီး ငွေတွင်းကိုပဲ လာလာနှိုက်နေကြတာ မဟုတ်လား။ တကယ်ဆိုသူ့မှာ ဘာအလုပ်အကိုင် ဘာဝင်ငွေမှမရှိတာ သူတို့ မသိတာလဲမဟုတ်။ သူ့သားသမီးတွေက သူ့ဆီက ပိုက်ဆံချေးတယ်သာဆိုတယ် ဘယ်သူမှလည်း ပြန်ဆပ်ကြတာ မဟုတ်ဘူးလေ။

သူ့ဆီက လိုသလောက်မရတော့ ဒေးဗစ်မျက်နှာက အောင့်သက်သက်မျက်နှာထားနဲ့ သူပေးတဲ့ပိုက်ဆံကို မယူချင်ယူချင်နဲ့ လှမ်းယူတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှပြန်မပြောပဲ ခပ်ကုပ်ကုပ်ပြန်ထွက်သွားတယ်။

" ဖဲချည်းရိုက်မနေနဲ့ အိမ်ကိုလည်းဂရုစိုက်အုန်း "လို့ ပြောချိန်တောင်မရလိုက်ဘူး။ခြံဝရောက်ခါနီးမှာတော့

" အပါး မျောက်ငိုပင်က အသီးတွေ အများကြီးပဲ "လို့ လှမ်းအော် ပြောလိုက်သေးတယ်။

၆။

ပြဿနာက မျောက်ငိုသီးကစ,တာပဲ။ သင်းတို့ကပွဲစားတွေကို အိမ်ခေါ်လာကြတယ်။ ပွဲစားမတွေက အသီးတွေ ဝေနေတဲ့ မျောက်ငိုပင်ကိုကြည့်ပီး ဈေးဖြတ်ကြတယ်။ သူဘာမှ ဝင်မပြောဘူး။အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကနေ ထိုင်ပီး အသာပဲကြည့်နေလိုက်တယ်။

ပွဲစားမတွေက အချင်းချင်းရန်ဖြစ်လုမတတ် အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ဈေးဖြတ်ကြတယ်။ အဖိုးတန်တဲ့အသီးဆိုတော့ သူတို့လဲအမြတ်များများ လိုချင်ကြတာကိုး။ သူ့သားသမီးသုံးယောက်နဲ့ ပွဲစားမတွေ ဈေးဖြတ်နေလိုက်ကြတာ လက်ပံပင် ဆက်ရက်ကျတဲ့အတိုင်းပဲ။ သူ ဘာမှဝင်မပြောသေးဘူး။

တဖြည်းဖြည်းန့ဲ ပွဲကကြမ်းလာတယ်။ နင်ကဘာမို့လဲ ငါက ဘာမို့လဲန့ဲ ဒေါသသံတွေ စွတ်လာကြပြီ။ အရှက်ကင်းမဲ့စွာ ပြောဆိုနေလိုက်ကြတာများ တစ်မအေတည်းက မွေးလာတာမဟုတ်ကြသလိုပဲ။

" ဟဲ့ ခွေးကောင် ဒေးဗစ် နင်မရိုင်းနဲ့ ငါက နင့်အမဟဲ့ "

" လူပါးဝတာက နင်ဟဲ့ တိရိစ္ဆာန်မရဲ့ "

" ငါကသားအကြီးဆုံး ဒီအပင် ငါနဲ့ပဲဆိုင်တယ် "

သူကတော့ အရှက်မဲ့တဲ့ သူသားသမီးတွေ အဖြစ်ကို ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်ကနေ ပွတ်ချွန်းဖွာရင်း ထိုင်ကြည့်နေခ့ဲတယ်။ သူ ဘာတစ်ခုမှ ဝင်မပြောဘူး။

သူ့သမီး ကင်းဘွိုင်က အငယ်ကောင် ဒေးဗစ်ကို ပါးရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။ ဒေးဗစ်က သူ့အစ်မမျက်နှာကို လက်သီးနဲ့ထိုးတော့ ပက်လက်လန်လဲကျတယ်။ သူ့ညီမကို အဲဒီလိုထိုးရမလားဆိုပြီး အကြီးကောင် ဆေးကပ်က ဒေးဗစ်ခေါင်းကို ပျဉ်တိုတစ်ချောင်းနဲ့ ကောက်ရိုက်ပစ်လိုက်တာ သွေးတွေမှ ရဲခနဲ ဖြာကျလာတယ်။

ဖြစ်ပျက်နေတာက ကမ္ဘာပျက်နေတ့ဲ အတိုင်းပဲ။ ပွဲစားမသုံးယောက်လဲ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားတယ်။ အနှစ်ချုပ်လိုက်တော့ ကင်းဘွိုင်နဲ့ ဒေးဗစ် ဆေးရုံတက်လိုက်ရတယ်။ ဆေးကပ်ကတော့ ညတွင်းချင်း အချုပ်ခန်းရောက်သွားတယ်။ ကင်းဘွိုင်က ဘယ်မျက်လုံးမှာ အညိုအမည်းစွဲလို့ ဆေးရုံမှာ တရှုပ်ရှုပ်ငိုနေတယ်လို့ သူကြားတယ်။ အကြီးကောင် ဆေးကပ်မိန်းမလည်း သူ့အိမ်လာငိုတယ်။ဒီပြဿနာ သူနဲ့ မပတ်သက်ကြောင်းပဲ ပြောလွှတ်လိုက်တယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအချိန်မှာ သင်းတို့အကြောင်း စိတ်လည်း မဝင်စားဘူး ကြားလည်းမကြားချင်ဘူး။

ဟုတ်တယ်လေ တစ်ကယ်ဆို သူတို့အနေနဲ့ ဒီလိုမျိုးတော့ လုံးဝမလုပ်သင့်ဘူးလို့ သူတွေးနေမိတယ်။ တကယ်တမ်း ပြောကြကြေးဆို ဒီအပင်ကလေး မြေချစိုက်ပျိုးကတည်းက ရေလောင်းတာလည်း သူတို့မပါ ပေါင်းသင်မြေဆွတော့လည်း သူတို့မကူညီ။ သူကိုယ်တိုင် အိုကြီးအိုမနဲ့ ရေလောင်းပေါင်းသင်ပြီး ဒီအပင်လေးကို ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့ရတယ်။ အခုလို အသီးပွင့်တွေ ဝေဆာလာတော့မှ ဘီလူး သရဲသဘက်စီးသလို အာသာငမ်းငမ်း ဖြစ်နေကြတာကတော့ တရားလွန်လွန်းတယ်။ ဟုတ်တယ်။ သူ့အနေနဲ့ တစ်ခုခုလုပ်တော့မှ ဖြစ်တော့မယ်မှန်းလည်း သိလိုက်တယ်။

၇။

မနက်မိုးလင်းတော့ သူ့သားသမီးသုံးယောက် လူစုံတက်စုံနဲ့ သူ့အိမ်ကိုရောက်လာကြတယ်။ သူ့ရှေ့မှာ ရို့ကျိုးတဲ့ပုံစံနဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ကြတယ်။ သူကတော့ ပက်လက်ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ပွတ်ချွန်းဖွာမပျက် ထိုင်နေတယ်။ မောင်ရင်းနှမရင်းတွေဆိုတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လဲ ကျေအေးလိုက်ကြပြီလို့ သူ့ကိုပြောတယ်။ မျက်လုံးတစ်ဖက် ပိတ်လုအောင် ညိုမည်းဖူးရောင်နေတဲ့ ကင်းဘွိုင်က ကြာကြာဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပဲ ခြံထောင်က အပိုင်းပိုင်း ခုတ်ထစ်ထားတဲ့မျောက်ငိုပင်ကို ကြည့်ပီး အလန့်တကြား ထမေးတယ်။

" အပါး မျောက်ငိုပင်ကြီးကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ "

" မြင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ ညက လူငှားခေါ်ပီး အပင်လှဲခိုင်းလိုက်တာ "

ကင်းဘွိုင်က သူ့စကားကို စိတ်ပျက်သလိုလိုနဲ့ ကျွတ်ခနဲ စုတ်သပ်တယ်။ အငယ်ကောင်ဒေးဗစ်က မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဝင်ပြောတယ်။ နှမျောစရာကြီး အပါးရာတဲ့။ သူက အေးဆေးပဲ ပြန်ဖြေတယ်။

" နင်တို့ပဲစဉ်းစားကြည့် ဒီအပင်ကြောင့် နင်တို့အားလုံး ဆေးရုံရောက် အချုပ်ထဲရောက်တဲ့လူ ရောက်နဲ့ ။ တစ်ကယ်တော့ မျောက်ငိုပင်ဆိုပေမဲ့ မျောက်က မငိုရဘူး နင်တို့ပဲငိုရတာ မဟုတ်လား။ အဲ့ဒါကြောင့် ညတုန်းက ချက်ခြင်း လူငှားပြီး ခုတ်လှဲခိုင်းလိုက်တာ "

တစ်ချိန်လုံးတိတ်ဆိတ်နေတဲ့ သားအကြီးကောင် အရက်သမားက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဝင်မေးတယ်။

" အဲ့ အဲ့ဒါဆို မျောက်ငိုသီးတွေကရောဟင် " 

သူလည်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

" ငါ မနက်အစောကြီး ဂုန်နီအိတ်ထဲထည့်ပြီး နန်ပေါလာချောင်းထဲ မျှောပစ်လိုက်ပီ "

ကဲ  အေးရော မဟုတ်လား။

--------------------------

ရဲရင့်လုံ ( ဆေး / မန်း )

ရွှေအမြုတေမဂ္ဂဇင်း မေလ ၂၀၁၅

credit -  ရဲရင့်လုံ ဆေး- မန်း FB account